Artykuły

Śpieszę uspokoić – nie, nie chodzi jeszcze o coacha zastąpionego przez sztuczną inteligencję! (Jest już, co prawda, coraz więcej wirtualnych doradców klienta, ale nadal "wykładają się" oni na co trudniejszych pytaniach.) Rzecz będzie o realizacji programów rozwojowych przez żywego coacha, ale z pomocą platform online i aplikacji informatycznych. Artykuł kieruję głównie do braci cochingowej i trenerskiej, ale może też zainteresują się nim HRowcy odpowiedzialni za kontraktowanie programów rozwojowych, jak i potencjalni klienci tych programów.

Jakiś czas temu wpadł mi w ręce materiał jednej ze znanych firm doradczych działających w obszarze zasobów ludzkich, poświęcony liderowi przyszłości. Autorzy przekonują, że to co będzie wyróżniało lub, co powinno wyróżniać lidera przyszłości, to takie jego kompetencje czy umiejętności, jak zdolność przewidywania przyszłości, umiejętność partnerskiej współpracy wewnątrz i na zewnątrz organizacji oraz zaufanie.

Niedawno, na zamówienie jednego z magazynów poświęconych sprawom personalnym, napisałem artykuł o talentach XXI wieku. Kiedy trafiła do mnie prośba o tradycyjny felieton "gwiazdkowy", pomyślałem, że potraktuję go trochę jako uzupełnienie i napiszę o jeszcze jednym aspekcie bycia talentem. Aspekcie szczególnie ważnym z punktu widzenia firmy działającej w Polsce, a tym samym istotnym dla rozwoju gospodarczego naszego kraju.

Przeżywam właśnie "wielką kumulację" ważnych dla mnie rocznic. Pod koniec ubiegłego roku minęło dokładnie 25 lat, od kiedy wystawiłem pierwszą fakturę jako jednoosobowa firma doradztwa personalnego, której kontynuatorem jesteśmy dziś jako LHH DBM Polska. Parę dni temu dokonałem także kolejnej aktualizacji w swoim profilu na LinkedIn, zmieniając wiek na okrągłe 60 lat i, odpowiednio, staż zawodowy na 35 lat.

Teoria postaw dowodzi, że każdy z nas reaguje na wydarzenia, na inne osoby lub na całe instytucje, z wynikającym z wcześniejszego doświadczenia pozytywnym lub negatywnym nastawieniem. Siła i znaczenie tego nastawienia są różne w zależności od ogromnej liczby czynników, wynikających z historii życia i wpływów środowiska na jednostkę.

Przyszło mi jakiś czas temu prowadzić trzydniowy team coaching dla polsko-chińskiego zespołu inżynierów i projektantów ze znanej międzynarodowej korporacji. Zespół na wskroś wirtualny: nasze warsztaty miały być ich pierwszym w kilkuletniej historii wspólnym doświadczeniem spotkania twarzą w twarz. Moja wiedza o Chinach i Chińczykach była potoczna i powierzchowna.

Jeden z bardziej skutecznych liderów XX wieku powiedział, że trzeba tak żyć, by umrzeć starym, spracowanym i w dobrym humorze. To przewrotny przepis dla wszystkich, którzy szukają recepty na szczęście. Skorzystajmy jednak z okazji zbliżających się Świąt i Nowego Roku, by się nad tym zastanowić i odkryć, jak wiele w tym prawdy i zdrowego pragmatyzmu.

Szef, a jednocześnie główny udziałowiec średniej wielkości firmy spytał mnie kiedyś, czy team coaching byłby dobrym sposobem na zdiagnozowanie problemów, które ujawniły się wśród jego współpracowników. Doświadczenie podpowiadało mu, że robienie takiej diagnozy samemu, to nienajlepszy pomysł. Nie miał jednak w firmie człowieka, któremu z zaufaniem powierzyłby takie zadanie i przed którym – jak to określił – „ludzie chcieliby się otworzyć”.

W 2013 wziąłem udział w fascynującej wyprawie. Trasa biegła przez najciekawsze zakątki Argentyny – Buenos Aires, półwysep Valdes, Bariloche, zwane argentyńską Szwajcarią, andyjskie trasy trekkingowe, włącznie z chilijskim Torres del Paine, uznawanym za jeden z cudów natury, Ziemię Ognistą na południu kraju, a także słynne wodospady Iguazú, graniczące na północy z Brazylią. Ogromne odległości, które pokonywaliśmy busem (łącznie ponad 12 tys. km), oferowały aż nadto czasu do spisywania na gorąco wrażeń z kolejnych dni.